De verkiezingen zijn nog maar net voorbij of er wordt alweer druk gespeculeerd over 2016. Misschien krijgt de VS dan eindelijk eens haar eerste vrouwelijke president. Kandidaten zijn er in ieder geval genoeg. Een overzichtje van enkele kanshebbers.
Nikki Haley – “The Rising Star”
Gouverneur Nikki Haley
De Indisch-Amerikaanse gouverneur van South Carolina werkte zich in geen tijd op tot één van de rijzende sterren binnen de Republikeinse partij. Tegelijk zorgde haar stijl van besturen ervoor dat ze binnen de grenzen van haar eigen staat steeds minder vrienden overhoudt. Haley laat zich omringen door een twintigtal voormalige campagnemedewerkers en hanteert daarbij een “us-v-them”-mentaliteit tegen al wie als ‘tegenstander’ in haar vizier komt. Daardoor geraakte ze wat vervreemd van een aantal voormalige bondgenoten. Ze houdt er aantal invloedrijke vijanden aan over en beschadigde relatie met de wetgevers die haar met haar agenda vooruit hadden kunnen helpen. Zo joeg ze mederepublikeinen tegen zich in het harnas, maar evengoed Tea Party Republikeinen en Libertairen: twee facties die ooit aan haar kant stonden. Ze bouwde in tussentijd wel aan een sterk nationaal imago op, maar of dat genoeg zal zijn om de komende vier jaar te overbruggen, blijft af te wachten. In een scenario waarin Mitt Romney president was geworden, werd Haley al genoemd als mogelijke kandidaat voor 2016. Nu Obama herverkozen is, is het maar de vraag of ze haar eigen herverkiezing in 2014 wel zal redden. Haar eigen partij zou zich namelijk wel eens achter een primary-uitdager kunnen scharen.
Sarah Palin – “The Rogue”
Sarah Palin winks at America
De oud-gouverneur van Alaska en voormalige running mate van John McCain is in Republikeinse kringen nog steeds een ‘political celebrity’. En toch. Haar ster is tanende vier jaar na haar ‘rise to fame’. Haar optredens op nieuwszender Fox News trekken niet meer het publiek van vier jaar geleden en na enkele nederlagen van Tea Party kandidaten die Palin had gesteund tijdens de voorbije verkiezingen, lijkt haar politieke rol binnen de partij stilaan uitgespeeld. Alles wijst erop dat de hype voorbij is. Bovendien geniet Palin een kwalijke reputatie. Na de campagne van 2008 schreef een voormalige campagnemedewerker een weinig flatterend beeld van zijn voormalige werkgever. Palin zou wraakzuchtig en paranoïde zijn, weinig stressbestendig zijn, vatbaar voor woede-uitbarstingen en vooral ook niet bereid – of capabel – om bij te leren. Haar beperkte staat van dienst pleit overigens ook niet in haar voordeel. Op haar termijn als gouverneur na – die ze ook maar half uitdeed – heeft Palin omzeggens geen beleidservaring om op terug te vallen en dat zou haar weleens parten kunnen spelen. Daarenboven toont ze ook geen ambitie om in de nabije toekomst een nieuw mandaat na te jagen. Aan de basis daarvan zou weleens de vrees kunnen zitten dat een derde fel gemediatiseerde politieke mislukking (na haar gouverneurschap en haar vice-presidentiële campagne) haar toekomst definitief zou kunnen hypothekeren. Als ze erin slaagt de komende vier jaar zonder al te veel kleerscheuren door te komen – en niet in de vergetelheid geraakt – zou ze een speler kunnen zijn in 2016.
Lisa Murkowski – “The outsider”
Senator Lisa Murkowski
Murkowski is een buitenbeentje binnen de Republikeinse partij. Ze zetelt sinds 2002 in de Senaat voor Alaska. In 2010 werd ze als zittend Senator echter geklopt in de Republikeinse voorverkiezing door Joe Miller, een Tea Party Republikein die gesteund werd door Sarah Palin. Murkowski liet zich niet zomaar aan de kant schuiven en zette een campagne op de been als write-in – een kandidaat wiens naam niet op het stembiljet staat maar voor wie wel mag gestemd worden – en ze won. Ze werd daarmee – na Strom Thurmond in 1954 – de tweede write-in kandidaat ooit die een Senaatsverkiezing won. Dat maakt dat ze electoraal vrij sterk staat – ze dankt haar verkiezing immers aan een mix van Republikeinen, onafhankelijke kiezers en zelfs Democraten, die in Murkowski allemaal een alternatief zagen op Miller. Murkowski houdt er sinds haar herverkiezing in 2010 dan ook een meer gematigd stempatroon op na en dat is een mes dat aan twee kanten kan snijden. Democratische en onafhankelijke kiezers kunnen weleens iets in haar zien, maar waarom zouden zij niet voor een Democraat stemmen. De conservatieve Republikeinse basis kan het dan weer moeilijk hebben met haar imago.
Michele Bachmann – “The firebrand”
The “Queen of Rage”
A.k.a. “Crazy eyes”. Bachmann kwam in de spotlights te staan door als enige vrouw een gooi te doen naar de Republikeinse nominatie dit jaar. Haar campagne was – op z’n zachtst gezegd – geen onverdeeld succes en kostte haar ei zo na haar zetel in het Amerikaanse Congres. Veel kiezers hadden immers het gevoel dat Bachmann haar persoonlijke ambities boven de belangen van haar staat – Minnesota – plaatste. De kans is zeker niet onbestaande dat ze er over vier jaar weer bij zal zijn, maar er zijn obstakels. Een eerste is geld. Bachmann maakte dan wel even furore, maar bleef na haar gefaalde campagne vooral met een financiële kater zitten. Een tweede factor is haar electorale status. Ze gooide tijdens de Republikeinse voorverkiezingen al haar kaarten op tafel en ging zwaar onderuit. Haar back-upplan draaide bijna op een debacle uit, toen ze op 6 november maar ternauwernood haar zetel in het Huis kon vasthouden – ze won de duurste Congressionele race van het land zonder veel marge en dat terwijl ze in haar campagne zowat twaalf keer zoveel geld had gestoken als haar tegenstander. En die electorale kwetsbaarheid maakt haar dan weer minder aantrekkelijk voor investeerders in de toekomst. En dan is er nog haar profiel. Bachmann is een Tea Party Republikein van het eerste uur en na twee verloren presidentsverkiezingen en een rampzalige Senaatsverkiezing heeft de Republikeinse partijtop het stilaan gehad met kandidaten die te ver naar rechts leunen om de cruciale centrumkiezers te verleiden. Afwachten dus.
Hillary Clinton – “The Democrat”
If only wishing made it so…
Want let’s face it, als er een vrouw kans maakt op de nominatie, zullen we die allicht moeten gaan zoeken bij de Democraten. En waarom dan niet Hillary? Ze heeft de ervaring, een breed electoraal profiel en stiekem wil ze het allicht nog een laatste keer proberen. Voorlopig houdt ze de boot af maar ze ontkende nog niets. Wordt ongetwijfeld vervolgd…
Oh My God, Like, Totally 